Άρθρα συντάκτη: Μαρία Πολυχρονιάδου

Δε γράφω συχνά γιατί δεν φοράω τα καλά μου με τόση ζέστη. Αυτό.

Πόσο παραπάνω ζέστη να αντέξει το λευκό σαν αγελάδας δέρμα μου. Ποσο;

Τι ωραίες αγνές εποχές που ο αδερφός σκότωνε αδερφό και οι γυναίκες ήταν ιδιοκτησίες… NOT

Ο 18χρονος εαυτός μου με μισεί. Και με ζηλεύει.

Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους φιλέλληνες. Ίσα ίσα έχω και φίλους τέτοιους. Αρκεί να μην προκαλούν.

Ίσως ο Μπουκοφσκι να είχε πει κι ένα σωστό πράγμα τελικά…

Κάποιες φορές προτιμώ ακόμα κι εγώ να μη μιλάω τόσο!

Στο σημερινό POV η «νονά» κουρασμένη από τις δουλειές που τον τελευταίο καιρο δεν πάνε καλά καθώς οι φαμίλιες έχουν αποδεκατιστεί από τον COVID, αποφασίζει να πάει μόνη της διακοπές στα Σύβοτα. Εκτός των άλλων η νονά έχει απηυδήσει καθώς οι εν δυνάμει μνηστήρες αποδεικνύονται αντιεμβολιαστες ο ένας μετά τον άλλον. Τι καλύτερο λοιπόν απόΣυνεχίστε να διαβάζετε «Outfit 100: Godmother goes on holiday alone».

Θα ξεκινήσω λέγοντας πως δεν είναι καθόλου κακό να έχεις την αισθητική των περισσότερων γυναικών στην ηλικία σου που σου μοιάζουν. Κακό είναι να θεωρείς πως δεν ανήκεις εκεί και να προσπαθείς να κοροϊδεύεις τόσο τον εαυτό σου,όσο και τους γύρω σου ότι είσαι κάτι ακραία διαφορετικό και ριζοσπαστικό, όντας η πρωσοποποιηση της μετριότητας. ΚανέναΣυνεχίστε να διαβάζετε «Outfit 99: Aesthetics of mediocrity».

ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟ ΝΑ ΦΟΡΑΣ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΣΟΥ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΝΑ ΒΓΑΙΝΕΙΣ ΣΤΟΝ ΕΞΩ ΚΟΣΜΟ ΜΕΤΑ ΤΟ … «ΜΠΟΛΙ»

Η ζωή μου πίσω. Και τα δέκα χρόνια που νιώθω ότι πέρασαν από την αρχή της πανδημίας…

Θα είναι 60’s , αλλά όχι τα πραγματικά.